«Ετούτο το ντοβλέτι ούτε φτιάχνεται ούτε χάλιεται,αιώνιος θα σέρνεται»,
είπε ο Θοδωράκης Κολοκοτρώνης στα 1840.
Και με την μάτια του αητού διέγνωσε και κατέταξε το προβληματικό δημιούργημα του φαναριωτισμού.
Δεν φτιάχνεται γιατί πρέπει να είναι μικρό
,όπως λέει ο Κοντογιώργης αν όλοι οι μεγάλοι αστοί του ελληνισμού ερχόντουσαν στο ελλαδικό κράτος τότε πια δεν θα υπήρχε χώρος για τους Μαυροκορδάτους.
Πρέπει δηλαδή αυτό το κράτος να έχει αυτή την καταθλιπτική φύση εκείνης της υπόγειας ταβέρνας και εμείς σαν άλλοι μοιραίοι να περνούμε τις ώρες της παρακμής μας υπομονετικά.
Εδώ όμως πρέπει να σταθούμεγιατί η παρακμή δεν είναι μόνο μια λέξη. Ποσά παιδιά μεγαλωσαν ορφανά, νέοι που έφυγαν μετανάστες , γυναίκες και άντρες έρμαια των πατρώνων τους.
Ο μόνος που έχει το θάρρος να καταμαρτυρήσει την αλήθειακαι κυριολεκτώ όταν λέω ο μόνος είναι ο Κοντογιώργης,
Ο δασκαλάκος με τις ατέλειωτες περγαμηνές, ως άλλοςΡήγας , επίμονος σπορέας των σπόρων της δημοκρατίας.
Και μια σκέψη για το 21’
Η μεγάλην ελληνική επανάσταση κατά το η μεγάλην ελληνικήν εκστρατεία και η μεταφυσική της.
Η μεταφυσική της μας παρουσιάζει την Τριανδρία του«ένα Τρισυπόστατο ων ενεμφανισθεί.»
Ο Θεοδωράκης Κολοκοτρώνης στα Όπλα,
ο Διονύσιος Σολωμός στα γράμματα,
και ο Ιωάννης Καποδιστριας στην πολιτική,
σήκωσαν το βαρύ ποδάρι του ημιθανή στο πρώτο βήμα.
Φανταστείτε το τρίξιμο του βουνού στο σεισμό , τόση ενέργεια πήρε.
Οι όποιοι θεοί παίζουν πεσους και πάντα βγαίνει το ίδιο.
Αρχαίες μαρμάρινες προτομές ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός , συγκρούονται και τα φωτόνια ξεπηδούν στον χώρο, ως να κοιτάς τους πιστούς να κρατούν το άγιο φως απ την εκκλησία και μες στο σκοτάδι οι μικρές τρεμάμενος φλόγες να διαβαίνουν τους δρόμους προς όλες τις κατευθύνσεις, όπου υπάρχει οικία εκεί και ανάγκη για φως.
Αυτή η ανάγκη θα θεριέψει και ο αγώνας θα αναζητήσει τους καινούργιους ήρωες, που θα ξεκολλήσουν το άρμα της ανθρωπότητας από τις λάσπες.
«Ετούτο το ντοβλέτι ούτε φτιάχνεται ούτε χάλιεται,αιώνιος θα σέρνεται»,
είπε ο Θοδωράκης Κολοκοτρώνης στα 1840.
Και με την μάτια του αητού διέγνωσε και κατέταξε το προβληματικό δημιούργημα του φαναριωτισμού.
Δεν φτιάχνεται γιατί πρέπει να είναι μικρό
,όπως λέει ο Κοντογιώργης αν όλοι οι μεγάλοι αστοί του ελληνισμού ερχόντουσαν στο ελλαδικό κράτος τότε πια δεν θα υπήρχε χώρος για τους Μαυροκορδάτους.
Πρέπει δηλαδή αυτό το κράτος να έχει αυτή την καταθλιπτική φύση εκείνης της υπόγειας ταβέρνας και εμείς σαν άλλοι μοιραίοι να περνούμε τις ώρες της παρακμής μας υπομονετικά.
Εδώ όμως πρέπει να σταθούμεγιατί η παρακμή δεν είναι μόνο μια λέξη. Ποσά παιδιά μεγαλωσαν ορφανά, νέοι που έφυγαν μετανάστες , γυναίκες και άντρες έρμαια των πατρώνων τους.
Ο μόνος που έχει το θάρρος να καταμαρτυρήσει την αλήθειακαι κυριολεκτώ όταν λέω ο μόνος είναι ο Κοντογιώργης,
Ο δασκαλάκος με τις ατέλειωτες περγαμηνές, ως άλλοςΡήγας , επίμονος σπορέας των σπόρων της δημοκρατίας.
Και μια σκέψη για το 21’
Η μεγάλην ελληνική επανάσταση κατά το η μεγάλην ελληνικήν εκστρατεία και η μεταφυσική της.
Η μεταφυσική της μας παρουσιάζει την Τριανδρία του«ένα Τρισυπόστατο ων ενεμφανισθεί.»
Ο Θεοδωράκης Κολοκοτρώνης στα Όπλα,
ο Διονύσιος Σολωμός στα γράμματα,
και ο Ιωάννης Καποδιστριας στην πολιτική,
σήκωσαν το βαρύ ποδάρι του ημιθανή στο πρώτο βήμα.
Φανταστείτε το τρίξιμο του βουνού στο σεισμό , τόση ενέργεια πήρε.
Οι όποιοι θεοί παίζουν πεσους και πάντα βγαίνει το ίδιο.
Αρχαίες μαρμάρινες προτομές ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός , συγκρούονται και τα φωτόνια ξεπηδούν στον χώρο, ως να κοιτάς τους πιστούς να κρατούν το άγιο φως απ την εκκλησία και μες στο σκοτάδι οι μικρές τρεμάμενος φλόγες να διαβαίνουν τους δρόμους προς όλες τις κατευθύνσεις, όπου υπάρχει οικία εκεί και ανάγκη για φως.
Αυτή η ανάγκη θα θεριέψει και ο αγώνας θα αναζητήσει τους καινούργιους ήρωες, που θα ξεκολλήσουν το άρμα της ανθρωπότητας από τις λάσπες.
